29 Απριλίου
«Κάθε πέρσι και καλύτερα» συνηθίζουμε να λέμε μεταξύ μας ή μάλλον συνηθίζαμε να λέμε, μιας και το Πάσχα φέτος θα είναι ακριβώς το ίδιο με το περσινό. Βέβαια πέρσι —για να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους— ήταν τελείως κλειστοί οι ναοί για τους πιστούς, εν αντιθέσει με τις φετινές γιορτινές μέρες όπου λειτουργούν υπό κάποιες αυστηρές προϋποθέσεις. Διστακτικοί επομένως οι περισσότεροι και λίγοι οι θαρραλέοι «μασκοφόροι» που θα αναγκαστούν να κάνουν χρήση διπλής μάσκας εντός των εσωτερικών χώρων των Εκκλησιών. Όπως και να 'χει, το αποτέλεσμα θα είναι και αυτή τη φορά το ίδιο, πάλι δηλαδή θα καταλήξουμε να απολαμβάνουμε τους παραδοσιακούς πασχαλινούς μεζέδες μόνοι μας στα σπίτια μας, αφού ο φόβος για μια πιθανή μόλυνση μας κάνει όλους πιο επιφυλακτικούς και αρνητικούς.
Με την ελπίδα όμως πως αυτή θα είναι η δεύτερη και τελευταία φορά που θα βιώσουμε το φετινό Πάσχα κάτω από αυτές τις τραγικές συνθήκες, ο καθένας μας προσπαθεί να μπει στο πνεύμα των ημερών με το δικό του ξεχωριστό τρόπο. Δε βάφουμε μόνο τα αυγά αλλά δίνουμε ζωντάνια στο κόκκινο χρώμα της καρδιάς μας που έχει ξεθωριάσει. Ακόμη κι αν κάποιου τα πιστεύω δε συμβαδίζουν με αυτά που τη περίοδο αυτή γιορτάζουμε, είτε σε μερικό είτε σε απόλυτο βαθμό, το Πάσχα όλοι το σέβονται γιατί πολύ απλά ο εορτασμός του φέρνει και μοιράζει την αγάπη σ' όλους ανεξαιρέτως. Για αυτό το λόγο άλλωστε γίνονται κι οι όλων των εκδοχών και περιστάσεων γιορτές απανταχού, για να είμαστε έστω και για λίγο περισσότερο αγαπημένοι με τον διπλανό μας και πιο τρυφεροί απέναντι στον εαυτό μας.
Τι κι αν οι ισορροπίες στη ζωή μας επαινούνται και επιδιώκονται από όλους μας, μια τέτοια στα σημερινά δεδομένα όταν μιλάμε για το Πάσχα είναι μάλλον άχρηστη. Και αυτό γιατί (και) στη φετινή πραγματικότητα χαμένοι δε βγαίνουν μόνο όσοι δε μπορούν τα ταξιδέψουν στα χωριά για λίγες στιγμές χαλάρωσης εν όψει της Λαμπρής αλλά κι όσοι παραμένουν σα ναυαγοί σ' αυτά αφού οι τελευταίοι θα υποδέχονταν φυσικά τους πρώτους. Το παραδοσιακό τσούγκρισμα των αυγών με συγγενείς και φίλους έχει από καιρό δώσει τη θέση του στο εικονικό τσούγκρισμα διά των κινητών και των τάμπλετ. Το πασχαλινό τραπέζι μολονότι μπορεί να είναι πλούσιο από φαγητό και να μη ξεμείνει από σταγόνα κρασιού θα δείχνει «φτωχό» αποτιμώντας το, αφού κενές θα είναι οι θέσεις για πολλά από τα αγαπημένα μας πρόσωπα τα οποία δε θα 'ναι δίπλα μας για να μας πουν το «Χριστός Ανέστη».
Ακόμη κι έτσι όλοι μας, χριστιανοί και μη, καλοφαγάδες, βίγκαν ή χορτοφάγοι, είναι βέβαιο ότι φέτος το Πάσχα θα περάσουμε όμορφα έστω και με λίγα δικά μας άτομα. Κι αν δεν το ζήσουμε όπως ιδανικά θα θέλαμε ή είχαμε σχεδιάσει, ας κρατήσουμε τα σχέδια αυτά φυλαγμένα στο ντουλάπι μας για το επόμενο που ευχόμαστε να μη μοιάσει «σπιθαμή» των τελευταίων δύο. Σίγουρα πάντως, το μήνυμα της χαράς, της ελπίδας και της αισιοδοξίας θα φτάσει στα σπίτια και τις ψυχές μας και αυτή τη φορά. Ευχή όλων μας πραγματικά ο εορτασμός της Ανάστασης να αποτελέσει την απαρχή για μία δική μας αναγέννηση, για μία αναγέννηση που τόσο πολύ την έχουμε ανάγκη και τόσο πολύ έχει καθυστερήσει να έρθει στις ζωές μας.
