Γιατί πληγωνόμαστε εύκολα;

 

Δεν είναι λίγες οι φορές που έχουμε «πιάσει» τον εαυτό μας να αναρωτιέται γιατί πληγωνόμαστε τόσο εύκολα και αν εμείς οι ίδιοι ευθυνόμαστε για αυτό που μας συμβαίνει. Η απάντηση στο παραπάνω ερώτημα δεν είναι τόσο εύκολη και χρήζει διεξοδικής ανάλυσης. Ο λόγος είναι ότι πολλές παράμετροι φέρονται να εμπλέκονται σε τέτοιες καταστάσεις που αφορούν την ψυχοκοινωνική σφαίρα ενός ατόμου. Όσο σημαντικό είναι βέβαια να βρεθεί «η πηγή του κακού» εξυπακούεται ότι άλλο τόσο είναι να προσπαθήσουμε να προστατέψουμε τον εαυτό μας υψώνοντας τα δικά μας τείχη.

Πριν απ' όλα όμως αξίζουμε ένα μεγάλο μπράβο εφ' όσον αντιληφθήκαμε ότι κάτι τρέχει με εμάς και δεν το περάσαμε έτσι απλά στο ντούκου. Αυτό που θα πρέπει να βάλουμε καλά στο νου είναι ότι ποτέ δε φταίνε οι άλλοι για οτιδήποτε πουν και μας στεναχωρήσει ή πληγώσει βαθύτατα. Πολύ απλά ο καθένας μπορεί να λέει ό,τι θέλει εφ' όσον δεν χρησιμοποιεί υβριστικό λεξιλόγιο εις βάρος μας. Οφείλουμε ωστόσο ακόμα και στις ύβρεις να μη νευριάζουμε και να παραμένουμε ατάραχοι, αφού όσοι ξεστομίζουν κακές κουβέντες δε σέβονται πρωτίστως τον ίδιο τους τον εαυτό και εν συνεχεία όσους παρευρίσκονται στον ίδιο χώρο μαζί τους. Ο λόγος τους δεν τιμά μονάχα τους ίδιους. Όσα μας λένε δε σημαίνει ότι είναι σωστά και σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να πάρουμε τα λεγόμενα κάποιου τοις μετρητοίς. Αδιαφορούμε παντελώς, παραμένουμε ήρεμοι και με αυτοσυγκράτηση συνεχίζοντας τη μέρα μας σα να μη συνέβη εντελώς τίποτα.  

Όλοι οι άνθρωποι φυσικά και δεν είναι ίδιοι, άλλοι είναι λίγο πιο κλειστοί χαρακτήρες και με περισσότερες ευαισθησίες ενώ άλλοι πιο ανοιχτοί και με μεγαλύτερη δυναμική. Θα μπορούσαμε να πούμε πως τα πιο «κλειστά» άτομα έχουν ίσως μια πιο έμφυτη τάση ώστε να «πειράζονται» με το παραμικρό που θα εκλάβουν ως κάτι που τους έθιξε. Αυτό δεν είναι απαραιτήτως κακό και στην περίπτωση αυτή σε πρώτη φάση χρειάζεται να γίνει η παραδοχή από τα ίδια τα άτομα αυτής της πλευράς της προσωπικότητας τους για την οποία δε πρέπει να νιώθουν καμία ενοχή. Λίγοι πολύ καλοί φίλοι που μαζί τους να περνάνε καλά σίγουρα μπορούν να τονώσουν χαμηλά επίπεδα αυτοεκτίμησης και αυτοπεποίθησης τους. Αν ακόμα βρίσκονται σε μια καλή σχέση αυτό είναι παραπάνω από θεμιτό καθώς είναι κοινός τόπος πως η αγάπη και η ζεστασιά που τα αγαπημένα μας πρόσωπα μας προσφέρουν υπερνικάνε πολλά εμπόδια και αδυναμίες της ζωής μας.

Υπάρχει μία άλλη κατηγορία ανθρώπων που βρίσκονται σε μια κατάσταση η οποία να προκύπτει ως απόρροια μιας σειράς άλλων προβληματικών καταστάσεων της ζωής τους. Μαζεμένα προβλήματα, ατυχίες και αναποδιές, πάθη και λανθασμένες προσωπικές επιλογές έχουν οδηγήσει πολλούς συνανθρώπους μας σε απόγνωση και ψυχολογική καταρράκωση. Εθισμοί με άκρως αρνητικές συνέπειες, χωρισμοί από σημαντικές μας σχέσεις επιδεινώνουν σημαντικά τον ψυχικό μας κόσμο. Άρα, φαντάζει απολύτως φυσιολογικό η άμυνα όσων εμπλέκονται σε μια από τις ανωτέρω καταστάσεις να έχει αποδυναμωθεί όσο ποτέ ξανά και η ψυχολογία τους να βρίσκεται στο ναδίρ. Η ίδια η ζωή τους έχει πληγώσει δείχνοντας τους τη σκοτεινή της πλευρά και καθιστώντας τους πλέον υπερευαίσθητους στα ερεθίσματα του περιβάλλοντος τους. Το κλειδί εδώ είναι η υπομονή και το καθαρό μυαλό από μέρους τους ώστε να ξαναπατήσουν γερά στα πόδια τους. Αρωγός σ' αυτή τους την προσπάθεια θα πρέπει να σταθούν οι πιο κοντινοί τους άνθρωποι καθώς η στήριξη τους θεωρείται «βάλσαμο».  

Μια ξεχωριστή τέλος κατηγορία αποτελούν όλοι εκείνοι όσοι έχουν δει στο «πρόσωπο» των πιο αγαπημένων τους ανθρώπων τις δύο όψεις της ζωής. Την ευτυχία και τη θλίψη. Τα άτομα που λάτρεψαν τόσο πολύ ήταν και αυτά που τους πλήγωσαν όταν έφυγαν για το πιο μακρύ τους ταξίδι καθώς μαζί τους πήραν και πολλά κομμάτια από τη καρδιά τους. Έτσι, τα άτομα αυτά έχοντας χάσει τα στηρίγματα τους, χάσανε και μέρος του εαυτού τους καταλήγοντας να πληγώνονται πολύ πιο εύκολα απ' ότι όταν είχαν δίπλα τους τους αγαπημένους τους. Κακά τα ψέματα, αν και συγγενείς και φίλοι σαφώς και μπορούν να προσφέρουν ένα πέπλο θαλπωρής εντούτοις το κενό που έχει ο χαμός αυτών των προσώπων αφήσει είναι αναντικατάστατο. Όσοι έχουμε χάσει κάποιο δικό μας άτομο το ξέρουμε πολύ καλά αυτό, όπως επίσης ότι θα πρέπει να πορευτούμε από δω και στο εξής ως έχει στο δρόμο μας, με την ελπίδα ότι ο χρόνος που περνάει ολοένα και θα μαλακώνει τον πόνο μας. Πιθανώς ένα τέτοιο κενό να μη καλύπτεται αλλά επενδύοντας στη δημιουργία και διατήρηση της δικής μας οικογένειας είναι σίγουρο ότι η τελευταία θα προσθέσει σημαντικό νόημα στη ζωή μας και θα μας δυναμώσει αρκετά.

Συνοψίζοντας παρατηρούμε πως για να προσδιορίσει κανείς τους λόγους που πληγώνεται τόσο εύκολα απαιτείται να αφιερώσει κάποιο χρόνο ώστε να σκεφτεί πολύ καλά. Με την επίγνωση του ζητήματος που τον απασχολεί αρχικά κάνει το πρώτο πολύτιμο βήμα ενώ με εσωτερική ενδοσκόπηση κινείται στη πλέον σωστή κατεύθυνση ως προς την προσπάθεια αντιμετώπισης του. Σε τελική ανάλυση ας μη ξεχνάμε πως μέσα από δυσκολίες και αρνητικές μας εμπειρίες όλοι μας γινόμαστε σιγά σιγά πιο δυνατοί παρ' ότι ενδεχομένως στην αρχή να μην το βλέπουμε, και επιπλέον είναι καλό να φροντίσουμε να μην απογοητευόμαστε διότι για όλα υπάρχει λύση.

Εγγράψου στο newsletter για να σου έρχεται ειδοποίηση όταν ανεβαίνει κάτι καινούριο!