Τα καλοκαίρια μας

 

Κάνοντας κάποιος μη γηγενής λόγο για την πατρίδα μας, αστραπιαία του έρχεται στο νου η εικόνα του καλοκαιριού με τον καυτό μεσογειακό ήλιο και τα καταγάλανα νερά των θαλασσών μας. Απολύτως λογικό, αφού η χώρα μας έχει την θεϊκή τύχη να χαίρει ενός ιδανικού κλίματος που στα μάτια όλων μας αποτελεί τον τέλειο σύμμαχο για να απολαύσει κανείς υπέροχες καλοκαιρινές διακοπές. Η εποχή αυτή βέβαια δεν έχει μείνει ανεξίτηλη στις μνήμες μας μονάχα για τις καλές καιρικές συνθήκες που κατά κόρον επικρατούν στη διάρκεια της. Αλλά παραμένει αλησμόνητη για τη συναισθηματική σχέση που έχουμε αναπτύξει μαζί της στο πέρασμα των χρόνων. 

Μία σχέση μοναδική και που καλά κρατεί από τη πρώτη παιδική μας ηλικία. Από τότε που ουσιαστικά θυμόμαστε τον εαυτό μας ξεκίνησε κι η καταγραφή στον εγκέφαλο μας όλων εκείνων των στιγμών που έμελλαν να έχουν τη δική τους συμβολή στο δρόμο του καθενός μας. Τα πρώτα μας κλάματα καθώς οι γονείς μας προσπαθούσαν να μας εξοικειώσουν με το νερό ώστε να μάθουμε σιγά σιγά να κολυμπάμε. Τα πρώτα μας μπρατσάκια που στην αρχή ίσως να μη θέλαμε να φοράμε αλλά στη συνέχεια δεν αποχωριζόμασταν. Η απογοήτευση αρχικά κι η τεράστια χαρά μας εν τέλει όταν καταφέραμε και μάθαμε να κολυμπάμε μόνοι μας χωρίς τη συνδρομή κανενός. Δε μπορούμε να ξεχάσουμε και όσες περίτεχνες και ομολογουμένως επικίνδυνες βουτιές είχαμε επιχειρήσει για να εντυπωσιάσουμε τους λουόμενους και τους δικούς μας ανθρώπους. Δεν έλειπαν βεβαίως και ορισμένες άτυχες στιγμές όπως το να πατήσουμε αχινό ή να μας αγγίξει κάποια τσούχτρα. Όλα ήταν μέσα στο πρόγραμμα.  

Ακόμη, θυμόμαστε πως περιμέναμε πως και πως να έρθει το καλοκαίρι ώστε να φάμε το πρώτο μας παγωτό. Ή να παίξουμε στη γειτονιά μας το λεγόμενο μπουγέλο παρέα με τα φιλαράκια μας. Αυτό φυσικά γινόταν κυρίως όταν έκλειναν τα σχολεία για τις θερινές διακοπές. Ήταν κάτι σαν μια ιδιόμορφη τελετή αποφοίτησης αλλά υπό διαφορετικούς κανόνες, τους δικούς μας κανόνες. Ένα είδος γιορτής που επιτέλους κλείνανε τα σχολεία και πλέον θα ξεχυνόμασταν ελεύθεροι στις πλατείες και στις παιδικές χαρές. Όμως τα σχολεία δεν ήταν τα μοναδικά που έκλειναν τότε. Έκλεινε μέσα μας κάθε φορά και από ένα ξεχωριστό κεφάλαιο τρυφερών παιδικών στιγμών σ' ένα βιβλίο που μεγαλώνοντας θα αναπολούσαμε τόσο πολύ ξεφυλλίζοντας κάθε του σελίδα νοερά και σιωπηλά. Οι ακούραστοι και ανέμελοι περίπατοι κι οι ατελείωτες βόλτες ξεγνοιασιάς με τα ποδήλατα δεν χάραξαν μόνο την άσφαλτο στο διάβα τους αλλά και τα όνειρα μας, τις ελπίδες και το είναι μας.  

Οι καλοκαιρινές μας αγάπες και οι έρωτες που ζήσαμε ήταν επίσης καθοριστικοί. Είτε σε μικρότερη ηλικία είτε σε λίγο μεγαλύτερη, όλοι μας έχουμε γευτεί την χαρά του καλοκαιρινού έρωτα, τον οποίο νιώθεις να δροσίζει το κορμί σου όπως ακριβώς το αεράκι σε μια καυτή υπό τον ήλιο μέρα, κάνοντας με μία λέξη μαγικά τα καλοκαίρια σου. Για ορισμένους ίσως αυτοί οι έρωτες να σηματοδότησαν σημαντικές προσωπικές εξελίξεις και για άλλους απλώς να έληξαν άδοξα. Όλοι όμως ανεξαιρέτως θα συμφωνήσουν πως έκαναν πιο τρυφερά τα καλοκαίρια τους και την ίδια τους τη ζωή, προσθέτοντάς ένα τόνο γλυκιάς μελαγχολίας. Μια μελαγχολία που στο τέλος δίνει τη θέση της σε ένα μεγάλο χαμόγελο, τόσο λαμπερό όσο και οι αχτίδες του καλοκαιρινού ήλιου.  

Είναι παραπάνω από βέβαιο ότι οι αναμνήσεις από τα καλοκαίρια μας θα παραμείνουν για πάντα αποτυπωμένες μέσα στις καρδιές μας. Ξέρουμε ότι όποτε κι αν θελήσουμε να τις ανασύρουμε, θα βρίσκονται μέσα μας, τώρα και για πάντα. Και μπορούμε να είμαστε περήφανοι και να καμαρώνουμε για αυτές. Οι αναμνήσεις αυτές κρύβουν το παιδί που έχουμε μέσα μας και που πλέον μπαίνουμε στο καλούπι του υπό τον μανδύα ενός νοσταλγικού ενήλικα. Είναι επίσης αδιαπραγμάτευτο ότι όσες ωραίες στιγμές έχουμε ζήσει στα μέχρι τώρα καλοκαίρια μας, άλλες τόσες θα ζήσουμε στα επόμενα που έρχονται προσεχώς και τα οποία είναι γεμάτα συγκινήσεις και εκπλήξεις.

Εγγράψου στο newsletter για να σου έρχεται ειδοποίηση όταν ανεβαίνει κάτι καινούριο!